بزرگترین کمک فلسفه !

انسان از یک سنی به بعد مسئولیت زندگی خودش را بر عهده می‌گیرد. از یک جایی به بعد این خودش است که موثرترین نقش را در زندگیش ایفا می کند! تصمیم‌هایی می‌گیرد که مسیر آینده اش را مشخص می‌کند. اغلب انسان‌ها نمی‌توانند ریسک‌های تصمیماتشان را بر عهده بگیرند یا حتی از تشخیص درست و غلط بودن تصمیمشان هم عاجزند. در واقع انقدر وجودشان در کشمکش بین انتخاب های پیش رویشان طوفانی می‌شود که آنان را به سمت جمله‌ی "هر چه بادا باد!" سوق می‌دهد! تا فقط برای مدت کوتاهی هم که شده از دست خودشان فرار کنند و آرامش موقتی را به وجودشان برگردانند.
در واقع چیزی که تصمیم گیری را سخت می‌کند بزرگ بودن آن تصمیم یا گره خوردن آینده‌ مان به آن نیست. چیزی که همه ی انسان‌ها را آزار می‌دهد نداشتن یک جهان بینی مصمم و انتخاب شده از روی تفکر و تحقیق است. وقتی مبانی فکری انسان مشخص باشد و او یک بار تعاریفی از درست و غلط را برای خودش مشخص کند هیچ تصمیم گیری سخت نخواهد بود.